Wie is je vader, wie is je moeder?
Mijn vader is een echte Zuid-Afrikaanse migrant en wereldburger. Op 31 jarige leeftijd emigreerde hij weg uit Zuid-Afrika, en weg van de apartheid waar hij zo tegen heeft gevochten. Veel plaatsen in de wereld heeft hij sindsdien thuis genoemd. Maar Zuid-Afrika is de enige plek waar ik hem grapjes hoor maken.
Mijn moeder is een echte Nederlandse migrant en huismus. Opgegroeid in een groot gezin uit de Zaanstreek was het haar huwelijk met mijn vader die haar deed emigreren weg uit Nederland. Op veel plaatsen in de wereld heeft zij steeds weer een thuis willen maken voor ons gezin. Maar Nederland en de familie bleef een verlangen diep van binnen dat haar tenslotte terug riep. Terug naar een land dat niet meer de ‘thuis’ was die ze kende.
Hoe heeft dit jou gevormd?
“En ik dan, wie ben ik dan?” “Waar wordt ik in al mijn kleuren echt gezien?” Met die innerlijke schreeuw heb ik gestoeid, en ben ik gegroeid. Mijn jeugd in verschillende landen, tussen uiteenlopende culturen, religies en talen, met een regenboog aan invloeden. Zo rijk. Zo verschillend. Zo onverenigbaar soms. En zo mij. Herhaaldelijk afscheid nemen en opnieuw integreren, soms in een haaks op het verleden staande communicatiestijl of normen-en-waarden systeem. En dan, Nederland, waar ik met een autochtoon uiterlijk en een allochtoon innerlijk opnieuw het ‘thuis’ gevoel zocht. Eerst door kopje onder te duiken in een poging ‘echte Nederlander’ te worden. En later door al mijn verdeelde delen met elkaar te verbinden en weer ‘heel’ te worden. Kleurrijk en rijkelijk divers, zoals Nederland ook is. Zoals ik ben, Anders, en hetzelfde als jij.
En in je werk?
Nu is dit alles mijn motivatie en bron om als trainer en coach anderen te begeleiden in en bij diversiteit en verbinding. Verbinding met nieuwe doelgroepen en culturen. Verbinding met een nieuw of veranderd thuisland. Verbinding onderling als divers team. Verbinding met alle delen van jezelf.
Toen ik als puber in Nederland aankwam kon ik het slecht verkroppen dat ik veel onbegrip, verwijten, oordelen en wij-zij onderscheid om me heen zag. Vaak – verwarrend genoeg – met goede bedoelingen, of uit zelfbescherming van de betrokkenen. Nu voelt het als een roeping en een cadeau om me hiermee bezig te houden. Ik heb me tijdens mijn studie Algemene Sociale Wetenschappen verdiept in Interpersoonlijke Communicatie en in de Multiculturele Samenleving. En bij Phoenix Opleidingen heb ik op een diepere laag verandering leren begeleiden.
Ik zeg wel eens “Het gaat niet om de cultuurverschillen. Cultuurverschillen zijn een middel, een bril die we opzetten om de ander en onszelf beter te kunnen zien”. Nog altijd fascineert het mij dat cultuurverschillen de verschillen die ook tussen Nederlanders bestaan zichtbaar helpen maken en een plek helpen geven. Prachtig vind ik dat! Zo ontstaat er steeds meer ruimte voor ieders uniciteit, terwijl de samenhang en verbinding groeit.