Diversiteitsinkijkjes

Een aantal keer per maand worden hier kleine Inkijkjes in Diversiteit gepost. Leuke diversiteitsweetjes, Inspirerende filmpjes, Nuttige werkvormen of modellen, Mooie ervaringen – je vind ze hier.

Klik hier om je te abonneren.

Reacties zijn uitgeschakeld.

No one leaves home unless

  Door Gusta | september 29, 2015 - 12:38 pm | ,
Reacties uitgeschakeld voor No one leaves home unless

“no one leaves home unless
home is the mouth of a shark/you only run for the border when you see the whole city running as well/your neighbors running faster than you/breath bloody in their throats/the boy you went to school with who kissed you dizzy behind the old tin factory is holding a gun bigger than his body/you only leave home when home won’t let you stay.

no one leaves home unless home chases you/fire under feet/hot blood in your belly/it’s not something you ever thought of doing until the blade burnt threats into your neck/and even then you carried the anthem under your breath/only tearing up your passport in an airport toilets/sobbing as each mouthful of paper/made it clear that you wouldn’t be going back.

you have to understand, that no one puts their children in a boat unless the water is safer than the land/no one burns their palms under trains
beneath carriages/no one spends days and nights in the stomach of a truck feeding on newspaper unless the miles travelled means something more than journey/no one crawls under fences/no one wants to be beaten/pitied

no one chooses refugee camps or strip searches where your body is left aching/or prison, because prison is safer than a city of fire and one prison guard in the night is better than a truckload of men who look like your father/no one could take it/no one could stomach it/no ones skin would be tough enough

the/go home blacks/refugees/dirty immigrants/asylum seekers/sucking our country dry/[foreigners] with their hands out/they smell strange
savage/messed up their country and now they want to mess ours up/how do the words/the dirty looks roll off your backs/maybe because the blow is softer than a limb torn off

or the words are more tender
than [the attacks]/than rubble than bone than your childs body in pieces. i want to go home, but home is the mouth of a shark home is the barrel of the gun and no one would leave home unless home chased you to the shore/ unless home told you to quicken your legs/leave your clothes behind/crawl through the desert wade through the oceans/drown/save/be hungry/beg/forget pride/your survival is more important

no one leaves home until home is a sweaty voice in your ear saying-leave, run away from me now/i dont know what i’ve become but i know that anywhere is safer than here”

By Kenyan-born (London-raised) Somali poet Warsan Shire.

Overlast door de buren

  Door Gusta | augustus 13, 2015 - 11:40 am | ,
Reacties uitgeschakeld voor Overlast door de buren

Laatst was het weer zo ver. De studenten die naast ons wonen zaten tot in de kleine uurtjes buiten op hun balkon te kletsen en te lachen met hun bezoek. Doordat we met z’n allen in een geluidskom van appartementen wonen klinkt het dan alsof ze naast ons bed een feestje houden. Zelfs met mijn oordoppen in.

De volgende ochtend hield ik moe en chagrijnig mijn beklag bij mijn man aan de ontbijttafel. Hij reageerde geïrriteerd: “Waarom was ik dan niet gewoon ’s nachts naar buiten gestapt om er wat van te zeggen? Waarschijnlijk waren ze zich niet eens bewust van de overlast”. Bij mij riep dat echter onverklaarbaar veel weerstand op: “Natuurlijk zijn ze zich bewust van de overlast; je woont hier zó op elkaar, en het is toch niet meer dan normaal dat je rekening met elkaar houdt!”

burenoverlastHet duurde een paar uur voordat het tot me doordrong: dit was weer een Blauw-Geel verschil (zie de training De 3-kleuren Bril als je de kleuren nog niet kent). Voor Blauw is het niet meer dan normaal om direct en eerlijk feedback te geven. Mensen doen gewoon hun ding, in de veronderstelling dat jij het wel aan zult geven als je er last van hebt. Je gaat niet bij voorbaat van alles voor anderen invullen en je inhouden om maar geen overlast te geven. Terwijl in het Gele Azië, waar ik opgegroeid ben, de veronderstelling luidt: “ik zorg voor jou en jij zorgt voor mij’. Zo scheppen tafelgenoten ongevraagd extra eten op je bord als je bord leeg dreigt te raken, en probeert men te ‘lezen’ wat de ander wel/niet zou willen zonder dat er ooit expliciet om gevraagd wordt. Voor Geel is het hyper ongemakkelijk om iemand expliciet feedback te geven; dit brengt zowel de gever van de feedback als de ontvanger in verlegenheid. En zo voelde het ook voor mij, in deze situatie met de buren.

Die herkenning bracht mij meer begrip voor mezelf, mijn gevoelens en gedrag, én meer begrip voor mijn buren (en mijn man). Én ik heb mezelf voorgenomen om de volgende keer bewust wat Blauwer repertoire in te zetten… liefst op een respectvolle relatiegerichte manier 🙂

Wit en bevoorrecht, óók in Nederland

  Door Gusta | mei 28, 2015 - 6:38 pm |
Reacties uitgeschakeld voor Wit en bevoorrecht, óók in Nederland

Gloria Wekker, professor emeritus, raakt aan een pijnlijk punt in haar lezing ‘Towards a Decolonial University’ op de UvA. Nog altijd is de universiteit in Nederland een wit bolwerk, waar in het curriculum weinig gebruik wordt gemaakt van de inzichten, ervaringen en talenten van niet-westerse studenten en docenten. Het pijnlijke volgens Gloria Wekker, is dat men zich hier over het algemeen niet van bewust is. De meeste Nederlanders gaan er prat op dat zij niet racistisch zijn, kleurenblind, tolerant, vrij van al te erge vooroordelen en in elk geval een voorbeeld voor andere landen. MaagdGloriaklein8of-1

Wij zijn ons ook niet bewust welke voorrechten het inhoudt om ‘wit’ (dat wil in Nederland zeggen ‘autochtoon’) te zijn. Gloria Wekker verwijst naar de lijst van Peggy McIntosh: Wit zijn betekent dat je nooit bang hoeft te zijn dat je met argusogen wordt bekeken als je een winkel binnenstapt; dat je de TV aan kunt zetten en kinderboeken open kunt slaan en er op kunt rekenen daar altijd gezichten aan te treffen van mensen die er uit zien zoals jij; dat je op school en op examens voorbeelden treft die voor jouw leven herkenbaar en relevant zijn… kortom; je wordt voortdurend bevestigd in jouw bestaan. Maar dit ervaar je als gewoon… je ziet het vaak niet eens.

Kenmerkend voor de universiteit is dat witheid geen object van studie is. Afstudeeronderzoeken gaan over Marokkanen op de arbeidsmarkt, problemen van de migratie naar Nederland (en niet de emigratie van Nederlanders), of gender (lees de problemen die ‘vrouwen’ ondervinden).. , maar de dominante groep is geen studieobject; die is vanzelfsprekend.

Daar komt bij dat het dominante witte zelfbewustzijn nog steeds wordt getekend door een ideologie die ‘onze’ cultuur als het eindpunt ziet van de ontwikkeling van de beschaving… of in elk geval als verder ontwikkeld dan zwarte (allochtone) culturen.

‘White Innocence’ heet het boek dat binnenkort van haar hand verschijnt.

Welke emoties maakt zo’n lezing bij jou los? Hoe bewust ben jij (of je nou zelf ‘wit’ of ‘zwart’ of ‘kleurrijk’ bent) van de voorrechten van Witheid? Zijn er ook voorrechten die lidmaatschap van een minderheid met zich meebrengt? Het doet mij weer denken aan ‘Het grote Racisme experiment’ (zie mijn blog uit november 2013). Laten we met ons allen steeds bewuster worden.

 

 

 

Pijnlijk confronterend

  Door Gusta | februari 6, 2015 - 7:31 am | ,
Reacties uitgeschakeld voor Pijnlijk confronterend

Ik heb sinds enkele maanden een klein, fantastisch, onbeschreven blad van een zoontje, die op dit moment in zijn wipstoeltje naar me kijkt. Dan komt dit recente Nederlandse filmpje nog harder binnen.

ik neem afstandDe filmmaker – Abdelkarim El-Fassi – zegt hier zelf over: “I’ve never felt this uncomfortable while directing a video. Sure, it’s totally unethical and pedagogically irresponsible, and yet as a society we’ve practiced this on the macro-level for years. We’ve been talking certain communities into feelings of collective guilt for years. This has to stop, otherwise the problem will fester on for generations to come”

Het filmpje is nog geen 2 minuten. Kijk, en laat je raken.

Parijs: Actie uit solidariteit

  Door Gusta | januari 12, 2015 - 8:21 am | , , ,
Reacties uitgeschakeld voor Parijs: Actie uit solidariteit

Parijs. Het heeft Europa op de een of andere manier wakker geschud. Solidair met de cartoonisten gaan wij (van alle gezindten) de straat op. Maar gaan niet-moslims ook solidair met onze medeburgers die moslim zijn de straat op?

In Australië deden ze dat wel. De gijzeling die daar in december 2014 plaats vond in het hart van het financiële district gaf aanleiding tot veel anti-moslim sentiment. In reactie daarop werd het initiatief “I’ll ride with you” geboren.

illridewithyou

Een vervelend anti-moslim incident werd beschreven op facebook. 1 reactie op twitter luidde als volgt: “Als jij regelmatig met bus 373 reist, religieuze kledij draagt en je niet veilig voelt om alleen te reizen, stuur mij een berichtje: dan reis ik samen met jou”. Mensen sloten zich aan, en al snel ontstond de hashtag “illridewithyou”. Mondiaal gevolg (zie trendsmap hiernaast). Mooi.

Lees meer op Aljazeera.com

 

 

Zwart – Wit

  Door Gusta | december 3, 2014 - 7:33 pm | , ,
Reacties uitgeschakeld voor Zwart – Wit

Zwarte Piet en Ferguson*: op het oog twee verschillende issues en totaal verschillende contexten en verhalen. Toch zijn er veel raakvlakken. Beiden gaan over zwart en wit. Beiden gaan over enorme verschillen in beleving van en zicht op één en dezelfde gebeurtenis. Beiden zijn algemene gebeurtenissen die mensen persoonlijk raken. Beiden veroorzaken heftige emoties.

Beiden zijn ook wat mij betreft een goede illustratie van het volgende citaat:

“It is difficult for a majority to see, let alone sympathize with, a practice that discriminates against a minority. It’s not unlike trying to get a fish to understand the concept of water! It is simply the medium in which the fish resides, requiring no cognition of the water that supports it. Discrimination–not just individual, but systemic–is the “water” in which the majority swims, and unless something happens to bring that discrimination into the view and consciousness of the majority, nothing will change, because the majority hardly, if ever, notices it.”
–Bishop Gene Robinson, from God Believes in Love

Van de week twee mooie reflecties hierop tegen gekomen die ik graag met jullie wil delen:

De documentaire Zwart als Roet van Sunny Bergman die de gevoeligheden rondom Zwarte Piet onderzoekt (klik op de afbeelding om naar de documentaire te gaan).

zwart als roet

race ya

De blog van een Amerikaanse die reflecteert op hoe haar opvoeding en omgeving haar ervaring van Ferguson beïnvloeden (klik hiernaast om haar blog te lezen).

Voor mij opnieuw een uitnodiging om alert te zijn en blijven op mijn eigen onbewuste vooroordelen en kijk op de werkelijkheid. En niet alleen wat ‘kleur’ betreft. Maar even goed wat rijkdom, opleiding, fysieke beperkingen en al die andere vormen van diversiteit betreft. Hoe beïnvloeden en beperken mijn situatie, opvoeding en vriendenkring mijn kijk op wat er gebeurt? Hoe kan ik open blijven staan en actief zoeken naar manieren om die kijk te verbreden als het nodig is? Het begint in ieder geval bij het mij steeds opnieuw bewust worden van het water waar ik als vis in zwem.

* voor wie het gemist heeft: in Ferguson, Montana in de VS schiet een blanke agent een zwarte ongewapende tiener neer. Afgelopen week heeft een jury besloten dat hij hiervoor niet vervolgd hoeft te worden; enorme rellen zijn het gevolg.