Zwarte Piet

Ons oudste zoontje is 4. Het verhaal en het mysterie van Sinterklaas zorgen deze dagen voor veel plezier, spanning (vol verwachting klopt ons hart….), blijdschap en spel in ons huis.

In de kranten en op televisie krijgt een ander soort spanning veel aandacht. Er zijn weinig zaken in Nederland die momenteel voor zo’n sterke polarisatie en emoties zorgen. Het raakt, en het doet ertoe.

Veel docenten en burgemeesters vragen zich af wat hun rol kan zijn als bruggenbouwer.

Dat een beoogde rol als bruggenbouwer juist de polarisatie versterkt is dan moeilijk te begrijpen. Knap van de burgemeester in Zaandam om eerst te luisteren naar de zorgen en emoties, en erkenning te geven aan de perspectieven. Van alle betrokkenen. Met al hun verhalen. Waarom dat zo belangrijk is? Lees hier een inzichtgevende toelichting over de rol van de burgemeester bij sociale spanningen.

Mooi ook, om in Amsterdam te zien dat de polarisatie daar alweer over haar hoogtepunt is, en een nieuwe ‘wij’ kan ontstaan waar Sinterklaas weer een feest is voor iedereen.

Allemaal een eigen verhaal

Vluchtelingen in beeldVoor National Geographic portretteerde fotograaf Raymond Rutting enkele Syrische vluchtelingen terwijl auteur Arthur Japin hun verhaal optekende. Het zijn maar een paar korte fragmenten uit hun leven, maar het laat weer aangrijpend zien hoe elke vluchteling een persoon met een eigen verhaal is.

Nee tegen AZCIk moet mezelf er soms aan herinneren dat dit ook geldt voor elke protesteerder tegen de komst van een AZC in de buurt, en kiezen hun verhaal te willen horen. Bijvoorbeeld in de uitzending van Nieuwsuur: De onvrede achter de rellen.

Allemaal eigen verhalen, redenen, zorgen, geliefden, besluiten. En overal het grote verlangen om gezien en gehoord te worden.

Naar welke verhalen vind jij het makkelijker om te luisteren?

 

Vluchten – toen en nu.

We kennen allemaal de beelden van de boot-, trein- en loopvluchtelingen van nu. We vergeten maar al te snel de vluchtelingen van toen… Europeanen, vluchtend voor de gruwelijkheden van de tweede wereld oorlog. Naar schatting waren dat er 30 miljoen in Europa tegen het einde van de oorlog.

Vluchtelingen-woii

Over Nederland is het niet precies bekend, maar naar schatting de helft van de Belgen sloegen op de vlucht, veelal naar buurlanden, waar ze veelal, ondanks de ravage die de oorlog overal aanrichtte, hartelijk werden ontvangen.

En de vluchtelingen van nu? Het lijken er zo veel, vooral als je de reacties in de media moet geloven. Vaak helpt het om de cijfers er dan eens bij te pakken. Syrië is een land met 17,9 miljoen inwoners. Hiervan zijn er naar schatting ruim 4 miljoen op de vlucht. Grotendeels in de buurlanden. Zo heeft Libanon, met slechts 5,8 miljoen inwoners, al ruim 1 miljoen Syrische vluchtelingen opgevangen.

In Nederland (met 16,8 miljoen inwoners) zijn per 1 oktober van dit jaar 37 duizend Syriërs geregistreerd.

En Eritrea dan? Eritrea is een land met 5,6 miljoen inwoners. In 2014 vroegen zo’n 3,5 duizend Eritreeërs asiel aan in Nederland. Dat was een piekjaar. Dit jaar wordt een vergelijkbaar aantal verwacht.

In totaal verwacht het COA dat er dit jaar zo’n 58 duizend vluchtelingen in Nederland aankomen.

Ook goed om te weten: volgens het CBS verlaat meer dan de helft van de immigranten die naar Nederland komen binnen 10 jaar het land weer. Vaak zijn dit de westerse en/of hoogopgeleide immigranten, die elders betere kansen zien/krijgen.

En last but not least – sinds begin dit jaar hebben al ruim 47 duizend nieuwe vrijwilligers zich bij de grootste vrijwilligersorganisaties gemeld om te helpen met de vluchtelingen die aankomen in Nederland. Dát is nog eens mooi nieuws!

 

Analyses over Parijs

De afgelopen dagen kom ik veel emotie, veel ongenuanceerdheid en veel onwetendheid tegen. Gelukkig af en toe ook een scherpe analyse. Die wil ik jullie niet onthouden.

Theoloog Jonas Slaats laat met zijn analyse zien hoe religieus radicaliseren niet (alleen) de oorzaak van geweld is, maar (evenzeer) het gevolg ervan. We zitten vast in een cirkel van geweld waarbij reacties op geweld meer geweld oproepen, en weer meer geweld als reactie krijgen…. die cirkel moet doorbroken worden. Lees meer op www.nieuwwij.nl

Antiterreur expert Peter Knoope laat met zijn analyse zien hoe het Westen haar versie van de geschiedenis en toekomst op wil dringen aan de rest van de wereld, en dat dit pretentieus neo-imperialisme een belangrijke drijfveer is voor groeiend anti-westers sentiment in grote delen van de wereld. Lees meer op www.knack.be

Hoofdredacteur van De Correspondent Rob Wijnberg laat met zijn analyse zien dat terroristische aanvallen niet ‘een aanval op onze manier van leven’ of ‘een aanval op onze waarden’ zijn. En dat de meeste politici zich vooral bedienen van lege retoriek, en intussen gevaarlijke voorstellen doen als depolitiseren van het defensie budget. Lees meer op www.decorrespondent.nl

No one leaves home unless

“no one leaves home unless
home is the mouth of a shark/you only run for the border when you see the whole city running as well/your neighbors running faster than you/breath bloody in their throats/the boy you went to school with who kissed you dizzy behind the old tin factory is holding a gun bigger than his body/you only leave home when home won’t let you stay.

no one leaves home unless home chases you/fire under feet/hot blood in your belly/it’s not something you ever thought of doing until the blade burnt threats into your neck/and even then you carried the anthem under your breath/only tearing up your passport in an airport toilets/sobbing as each mouthful of paper/made it clear that you wouldn’t be going back.

you have to understand, that no one puts their children in a boat unless the water is safer than the land/no one burns their palms under trains
beneath carriages/no one spends days and nights in the stomach of a truck feeding on newspaper unless the miles travelled means something more than journey/no one crawls under fences/no one wants to be beaten/pitied

no one chooses refugee camps or strip searches where your body is left aching/or prison, because prison is safer than a city of fire and one prison guard in the night is better than a truckload of men who look like your father/no one could take it/no one could stomach it/no ones skin would be tough enough

the/go home blacks/refugees/dirty immigrants/asylum seekers/sucking our country dry/[foreigners] with their hands out/they smell strange
savage/messed up their country and now they want to mess ours up/how do the words/the dirty looks roll off your backs/maybe because the blow is softer than a limb torn off

or the words are more tender
than [the attacks]/than rubble than bone than your childs body in pieces. i want to go home, but home is the mouth of a shark home is the barrel of the gun and no one would leave home unless home chased you to the shore/ unless home told you to quicken your legs/leave your clothes behind/crawl through the desert wade through the oceans/drown/save/be hungry/beg/forget pride/your survival is more important

no one leaves home until home is a sweaty voice in your ear saying-leave, run away from me now/i dont know what i’ve become but i know that anywhere is safer than here”

By Kenyan-born (London-raised) Somali poet Warsan Shire.

Wit en bevoorrecht, óók in Nederland

Gloria Wekker, professor emeritus, raakt aan een pijnlijk punt in haar lezing ‘Towards a Decolonial University’ op de UvA. Nog altijd is de universiteit in Nederland een wit bolwerk, waar in het curriculum weinig gebruik wordt gemaakt van de inzichten, ervaringen en talenten van niet-westerse studenten en docenten. Het pijnlijke volgens Gloria Wekker, is dat men zich hier over het algemeen niet van bewust is. De meeste Nederlanders gaan er prat op dat zij niet racistisch zijn, kleurenblind, tolerant, vrij van al te erge vooroordelen en in elk geval een voorbeeld voor andere landen. MaagdGloriaklein8of-1

Wij zijn ons ook niet bewust welke voorrechten het inhoudt om ‘wit’ (dat wil in Nederland zeggen ‘autochtoon’) te zijn. Gloria Wekker verwijst naar de lijst van Peggy McIntosh: Wit zijn betekent dat je nooit bang hoeft te zijn dat je met argusogen wordt bekeken als je een winkel binnenstapt; dat je de TV aan kunt zetten en kinderboeken open kunt slaan en er op kunt rekenen daar altijd gezichten aan te treffen van mensen die er uit zien zoals jij; dat je op school en op examens voorbeelden treft die voor jouw leven herkenbaar en relevant zijn… kortom; je wordt voortdurend bevestigd in jouw bestaan. Maar dit ervaar je als gewoon… je ziet het vaak niet eens.

Kenmerkend voor de universiteit is dat witheid geen object van studie is. Afstudeeronderzoeken gaan over Marokkanen op de arbeidsmarkt, problemen van de migratie naar Nederland (en niet de emigratie van Nederlanders), of gender (lees de problemen die ‘vrouwen’ ondervinden).. , maar de dominante groep is geen studieobject; die is vanzelfsprekend.

Daar komt bij dat het dominante witte zelfbewustzijn nog steeds wordt getekend door een ideologie die ‘onze’ cultuur als het eindpunt ziet van de ontwikkeling van de beschaving… of in elk geval als verder ontwikkeld dan zwarte (allochtone) culturen.

‘White Innocence’ heet het boek dat binnenkort van haar hand verschijnt.

Welke emoties maakt zo’n lezing bij jou los? Hoe bewust ben jij (of je nou zelf ‘wit’ of ‘zwart’ of ‘kleurrijk’ bent) van de voorrechten van Witheid? Zijn er ook voorrechten die lidmaatschap van een minderheid met zich meebrengt? Het doet mij weer denken aan ‘Het grote Racisme experiment’ (zie mijn blog uit november 2013). Laten we met ons allen steeds bewuster worden.

 

 

 

Pijnlijk confronterend

Ik heb sinds enkele maanden een klein, fantastisch, onbeschreven blad van een zoontje, die op dit moment in zijn wipstoeltje naar me kijkt. Dan komt dit recente Nederlandse filmpje nog harder binnen.

ik neem afstandDe filmmaker – Abdelkarim El-Fassi – zegt hier zelf over: “I’ve never felt this uncomfortable while directing a video. Sure, it’s totally unethical and pedagogically irresponsible, and yet as a society we’ve practiced this on the macro-level for years. We’ve been talking certain communities into feelings of collective guilt for years. This has to stop, otherwise the problem will fester on for generations to come”

Het filmpje is nog geen 2 minuten. Kijk, en laat je raken.

Parijs: Actie uit solidariteit

Parijs. Het heeft Europa op de een of andere manier wakker geschud. Solidair met de cartoonisten gaan wij (van alle gezindten) de straat op. Maar gaan niet-moslims ook solidair met onze medeburgers die moslim zijn de straat op?

In Australië deden ze dat wel. De gijzeling die daar in december 2014 plaats vond in het hart van het financiële district gaf aanleiding tot veel anti-moslim sentiment. In reactie daarop werd het initiatief “I’ll ride with you” geboren.

illridewithyou

Een vervelend anti-moslim incident werd beschreven op facebook. 1 reactie op twitter luidde als volgt: “Als jij regelmatig met bus 373 reist, religieuze kledij draagt en je niet veilig voelt om alleen te reizen, stuur mij een berichtje: dan reis ik samen met jou”. Mensen sloten zich aan, en al snel ontstond de hashtag “illridewithyou”. Mondiaal gevolg (zie trendsmap hiernaast). Mooi.

Lees meer op Aljazeera.com