Ik betrapte mij er laatst op dat ik me verontschuldigde voor onze ‘kleine woonkamer’. Die overigens zo’n 20 m2 is, ruim groot genoeg voor de eettafel, twee banken en een boekenkast. Maar het was meer de verbazing over m’n eigen verschuivende maatstaven die me trof.
Ik ben opgegroeid in een flatje van 40 vierkante meter op de 19e verdieping van een appartementencomplex, waar we met z’n vieren woonden. We woonde er ruim voor Chinese begrippen. En hoewel ik ook enkele klasgenoten kende die in riante villa’s woonde, zal ik de krottenwijken in mijn omgeving nooit vergeten. Wijken die in Hong Kong overigens – zoals vrijwel alles – de hoogte in gebouwd worden.
Laatst kwam ik er weer een rapportage over tegen. 22 mannen wonend in een appartement van 45 m2, opgedeeld in kleine hokjes ter grootte van een eenpersoonsbed. Met een gedeeld toilet en één douche. Ze betalen per hokje 135 euro per maand. De meesten zijn laaggeschoold, en verdienen niet meer dan 650 euro per maand, als ze werk kunnen vinden. Naar schatting wonen er ruim 170 000 mensen op deze manier in Hong Kong.
En ik? Ik besluit weer om mijn zegeningen te tellen.
